‘Real-World Management of Patients with Pulmonary Arterial Hypertension: Insights from EXPOSURE’
Interessante inzichten over de praktische aanpak van pulmonale arteriële hypertensie (PAH) zijn te vinden in de resultaten van het “EXPOSURE” observatieonderzoek onder 1.944 patiënten die in Europa/Canada met een nieuw PHA -medicijn zijn begonnen. De bevindingen van de EXPOSURE-studie zijn gepubliceerd op 13 januari 2024, in “Advances in Therapy”. Het artikel is vrij toegankelijk, bevat een duidelijke infographic en, wat voor patiënten het belangrijkst is, het biedt een samenvatting in eenvoudige taal (onder de afbeelding is de vertaalde samenvatting te vinden).
Auteurs: Audrey Muller, Pilar Escribano, Catarina Fernandes, PhD, Martina Fontana, Tobias J. Lange, Stefan Söderberg & Sean Gaine
Samenvatting vertaald naar Nederlands:
Pulmonale arteriële hypertensie (PAH) is een ziekte die steeds erger wordt. Medische richtlijnen adviseren dat de meeste patiënten starten met een combinatie van verschillende medicijnen voor PAH. Hoewel er geen genezing is voor PAH, helpen deze medicijnen om de symptomen onder controle te houden en de verslechtering van de ziekte te vertragen. Om de behandelingen die momenteel in de klinische praktijk worden gebruikt te begrijpen, hebben we gegevens geanalyseerd van EXPOSURE (EUPAS19085), een lopende studie die informatie verzamelt van patiënten die in Europa en Canada beginnen met een nieuw medicijn voor PAH.
De meeste patiënten in de studie waren vrouwen met symptomen van WHO functionele klasse II/III, en idiopathische (onbekende oorzaak) PAH of PAH geassocieerd met bindweefselaandoeningen. Van de 1100 patiënten die ‘recent gediagnosticeerd’ waren (in de afgelopen 6 maanden de diagnose PAH gehad), was 88% na 1 jaar nog in leven. We ontdekten dat 48% begon met de behandeling met één medicijn voor PAH, en 38% van die patiënten kreeg binnen een gemiddelde periode van 3 maanden een tweede medicijn voorgeschreven. Van de 457 ‘recent gediagnosticeerde’ patiënten die werden behandeld met twee medicijnen voor PAH toen ze de studie binnenkwamen, kreeg 17% binnen een gemiddelde periode van 7 maanden een derde medicijn voorgeschreven.
Van de 834 patiënten met ‘gevestigde PAH’ (meer dan 6 maanden geleden de diagnose PAH gehad) was 90% na 1 jaar nog in leven. De meesten begonnen de studie toen ze een derde medicijn begonnen en hadden geen verdere wijzigingen in de behandeling. Onze bevindingen laten zien dat patiënten met PAH vaak worden behandeld met één medicijn in de klinische praktijk, evenals een combinatie van medicijnen. Hoewel de overlevingspercentages bemoedigend zijn, suggereert de mate waarin één medicijn voor PAH wordt gebruikt dat er ruimte is voor verbetering van de behandeling.
Het gehele (Engelstalige) artikel is hier te lezen.