José vertelt: “Als ik mijn route liep, was ik net een hijgend paard, maar ik dacht: kom op, tandje erbij, dan bouw ik mijn conditie op.” Helaas viel José geen kilo af en verbeterde haar conditie ook niet. Ze ging met haar klachten – snel moe en buiten adem – naar de huisarts. Die schoof het af op de burn-out en raadde haar aan een maand later nog eens terug te komen en het vooral rustig aan te doen. Zo bleef het een tijdje voortkabbelen, terwijl de gezondheid van José alleen maar verslechterde.
De huisarts had al een PAH-patiënt in zijn praktijk. “Die andere PAH-patiënt is echt iemand op leeftijd. Daarom had hij nooit de link gelegd tussen PAH en mijn klachten. Hij zei tegen me: ‘Je bent echt een goed voorbeeld van Hollands welvaren: een paar kilootjes te veel en een lekker kleurtje in je gezicht. Voor mij paste jij niet in het beeld wat ik van een PAH-patiënt had.’” Er zijn in heel Nederland maar ongeveer 1000 mensen met de diagnose PAH. Deze zeldzaamheid maakt dat het lastig te herkennen is voor een huisarts. Zelfs een huisarts met al een patiënt in de praktijk, houdt het niet altijd voor mogelijk dat het om PAH zou kunnen gaan.
Klik op de afbeelding om het gehele artikel te lezen:
